Jaskra wtórna i wrodzona – podobieństwa i różnice

Jaskra jest nie tyle chorobą, co grupą chorób oka. Cechą wspólną jest zanik nerwu wzrokowego, który jest łącznikiem między okiem, a mózgiem.
Gdy z powodu nieprawidłowego krążenia i odpływu wodnistej substancji wytwarzanej i znajdującej się w oku, wzrasta jej ilość, w gałce ocznej zaczyna rosnąć też ciśnienie. Uciska ono nerw wzrokowy i doprowadza do jego uszkodzenia.

Jaskra wtórna i jaskra wrodzona – podobieństwa i różnice

Podobieństwa

W obu przypadkach, należy do nich sama istota tej choroby, czyli problem z utrzymaniem odpowiedniego ciśnienia wewnątrz gałki ocznej. Ciśnienie to zwiększa się z powodu zaburzeń przepływu cieczy wytwarzanej w oku. Gdy tak się dzieje, ciecz gromadzi się, ciśnienie wewnątrz oka rośnie i uciska nerw wzrokowy. Z czasem doprowadza to do jego nieodwracalnego uszkodzenia,w tym całkowitej utraty wzroku.

Różnice

Przyczyny

Jaskra wrodzona spowodowana jest wrodzonymi nieprawidłowościami w budowie kąta przesączania. Utrudnia to odpływ cieczy wodnistej z gałki ocznej i prowadzi do zwiększenia ciśnienia.

Jaskra wtórna wywołana jest różnymi chorobami oka, w których dochodzi do blokowania kąta przesączania. Na rozwój jaskry może mieć też wpływ wiek, rodzinne predyspozycje lub przebycie innej choroby oczu, np. zaćmy, stanu zapalnego i chorób przewlekłych. Może też być spowodowana urazem oka.

Częstotliwość

Jaskra wrodzona dotyczy głównie niemowląt i małych dzieci i stanowi około 3% wszystkich zachorowań na jaskrę. Częstość występowania jaskry wrodzonej wynosi 1 przypadek na 10 tys. U dzieci w 1. roku życia, jaskrę wrodzoną rozpoznaje się w 80% przypadków, a w chwili urodzenia w 25%.

Jaskra wtórna dotyczy przede wszystkim osób starszych. Po 40 roku życia, stwierdza się ją u około 0,5% osób. Potem częstotliwość szybko rośnie, dochodząc do 5% po 60. roku życia, aż do 8–10% osób po 70.–80. roku życia.

Objawy

Jaskra wrodzona objawia się łzawieniem, zaciskaniem powiek i światłowstrętem. W gałce ocznej pojawiają się charakterystyczne zmiany:

• utrata przezroczystości rogówki,
• powiększone wymiary oka (tzw. woloocze),
• obrzęk,
• nieodwracalne zmiany w strukturze rogówki.

Przy jaskrze wtórnej, pacjent w początkowym stadium, może dostrzegać tęczowe koła wokół źródeł światła. Jednak gdy dojdzie do ostrego ataku, mogą pojawić się silne bóle oka, pogorszenie widzenia, nudności, niekiedy wymioty.

Leczenie jaskry

Obecnie jedynym środkiem powstrzymującym postęp jaskry jest obniżenie ciśnienia wewnątrz gałki ocznej. Zależnie od rodzaju i stopnia zaawansowania jaskry, leczy się ją farmakologicznie i operacyjnie.